Στον πόλεμο, απάντησε ο υφαντής, οι δυνατοί σκλαβώνουν τους αδύνατους, και στον καιρό της ειρήνης οι πλούσιοι σκλαβώνουν τους φτωχούς. Πρέπει να δουλέψουμε για να ζήσουμε αλλά μας δίνουν τόσο μικρά μεροκάματα που πεθαίνουμε. Όλη μέρα παλεύουμε για χάρη τους και αυτοί γεμίζουν τα σεντούκια τους χρυσάφι, ενώ τα παιδιά μας μαραίνονται πριν την ώρα τους και τα πρόσωπα αυτών που αγαπάμε γεμίζουν κακία. Εμείς πατάμε τα σταφύλια και άλλοι πίνουν το κρασί. Εμείς σπέρνουμε το στάρι και το δικό μας το τραπέζι είναι άδειο. Έχουμε αλυσίδες μόλο που κανένα μάτι δεν τις βλέπει και είμαστε σκλάβοι μόλο που οι άνθρωποι μας λένε ελεύθερους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου